تاس: چی‌ بود، چی شد؟

یکی از آشناترین ابزارهای بازی برای همه‌مون «تاس‌»ئه. فرقی هم نمی‌کنه دوازده‌ سال‌مون باشه یا صد و دوازده‌ سال‌مون. هر کدوممون حداقل یه بار، (یه بار چیه اصلا، خیلی بیشتر از یه بار) با تاس سر و کار داشتیم و سر این که جفت شش بیاریم چشامون رو بستیم و نفس عمیق کشیدیم.

راست یا دروغ، تاریخچه‌ تاس به ۱۴۰۰ سال قبل برمی‌گرده و سوفوکل یکی از فیلسوفای یونان باستان شش دُنگ سند تاس رو به اسم خودش زده و ادعا کرده که اون برای اولین بار تاس رو پیدا کرده. (کی به کیه سوفوکل جان! باشه، سند تاس به اسم تو!) اما شواهد و تحقیقات نشون میده که تاس برای اولین تو مقبره‌های مصر پیدا شده. حتی تمدن‌های اولیه تو امریکا هم از تاس استفاده می‌کردند. اما این جوری که مشخصه سوفوکل از همه زرنگ‌تر بوده که تاس رو به اسم خودش کرده!

تاس وسیله‌ای که از قدیم و قدیم و خیلی قدیم‌ترها برای آوردن اعداد تصادفی توی بازی‌ها و حتی فال گرفتن و جادو و جنبل ازش استفاده می‌شده. خلاصه اگر خواستید یکی از همکلاسی‌هاتون رو سوسک کنید یا یه کاری کنید شست پاش بره تو گوشش، کافیه چشم‌هاتون رو ببیند و یه وِرد من‌درآوردی بگید و بقیه‌ش رو بسپارید به تاس‌تون. خودش همه‌چی رو بلده دیگه.

خب، همه‌مون می‌دونیم که تاس‌ها شش طرف دارن و روی هر طرفشون یه عدد نوشته شده و اکثرشون هم پلاستیکی‌اند. اما شاید بد نباشه بدونید که تاس‌ها از اول شش وجهی نبودن، چهار وجهی بودن! و بگو از چی ساخته می‌شدند! از استخون مچ پای حیوون‌ها، عاج و حتی گل رُس! اما تاس‌هایی که به شکل امروزی وجود دارند، به شش قرن پیش برمی‌گرده که تو چین پیدا شده.
تاس انقدر جای خودش رو توی دل آدم‌ها باز کرده که تولید‌کننده‌های بزرگ دنیا، روی این ابزار بازی سرمایه‌گذاری می‌کنند و برای بالا رفتن فروش و تنوع‌شون حسابی تلاش می‌کنند.