شاید اولین بازی‌ای که توی زندگی‌مون به رسمیت شناختیم، بازی دالی موشه بوده! فکر نکنم کسی در تمام جهان باشه که این بازی رو تجربه نکرده باشه. چرا می‌گیم تمام جهان؟! چون دالی بازی از تمام مرزها و سرزمین‌ها گذشته و دیگه محدود به هیچ شهر و کشوری نیست.
بنابراین تا یه بچه دور و برتون می‌بینید می‌تونید صورتتون رو با دست بپوشونید و چند ثانیه بعد دستتون رو بردارید و بگید: دالی!… قول می‌دم بچه ضایعتون نکنه و حسابی بزنه زیر خنده! جوری که پدر و مادرش با تعجب نگاتون کنن و بگن: وای! چی‌کار کردی انقدر خندید؟!… و شما هم با افتخار به آسمون‌ها نگاه کنید و بگید: دیگه کاری بود که از دستم برمیومد!
جالبه بدونید شما خودتون هم یه زمان جای این بچه بودین و می‌تونستین ساعت‌ها با دالی بازی سرگرم بشید اما احتمالا الان با خودتون فکر می‌کنید چرا توی بچگی انقدر این بازی لوس و تکراری رو دوس داشتین؟ یا اصلاٌ دلتون رو به چی ِ این بازی خوش کرده بودین؟!
بچه‌های زیر 2 سال وقتی چیزی از جلوی چشمشون پنهان می‌شه، دیگه براشون وجود نداره. مثلاٌ وقتی به خاطر یه اسباب‌بازی می‌زنن زیر گریه، تا زمانی که اون اسباب‌بازی رو می‌بینن به گریه‌شون ادامه می‌دن؛ اما وقتی اسباب‌بازی از جلوی چشمشون کنار می‌ره، گریه‌شون بند میاد. خیلی باحالن مگه نه؟ کاش ما هم اینجوری بودیم!
توی دالی بازی هم وقتی شما صورتتون رو می‌پوشونید دیگه برای بچه وجود ندارید و وقتی دوباره جلوی چشمش ظاهر می‌شید، حسابی غافلگیر می‌شه و کیف می‌کنه.
هر دالی جایی و هر بازی مکانی دارد
البته انتظار نداشته باشین که وقتی بچه خسته و گرسنه‌ست، با دالی بازی دست از گریه کردن برداره. بازی هم برای خودش وقت و جایی داره. بهتره وقتی خواهر یا برادر کوچکتون حالش خوبه برید جلوش و اول از همه با صدا یا شکلک درآوردن توجهش رو جلب کنید. فقط یادتون باشه زیاد قیافه‌تون رو ترسناک نکنید، شما که نمی‌خواید بچه از ترس بزنه زیر گریه، می‌خواید؟
بعد از این که توجه بچه رو جلب کردین می‌تونید یه پارچه بکشید روی سرتون و هربار پارچه رو برمی‌دارید بگید دالی! یا اینکه برید پشت دیوار قایم بشید و برگردید. خلاصه این که هزار و یک روش برای بازی دالی موشه وجود داره هر کدوم رو که راحت‌تر بودین انجام بدین.
اگه گفتین بازی دالی موشه چه فایده‌ای داره؟!
اول این که هیجان‌انگیزه و همین که بچه قدرت پیش‌بینی کمی داره و شما یهو غافلگیرش می‌کنید، کلی هیجان‌زده می‌شه.
دوم اینکه بچه یاد می‌گیره اگه مثلاٌ از مامانش جداش کردن، باز هم مامانش خیلی زود برمی‌گرده. یه جورایی این بازی مفهوم جدایی رو به بچه یاد می‌ده.
سوم این که بچه‌ها با دالی بازی مفهوم صبر رو هم یاد می‌گیرن و می‌دونن اگه یه کوچولو صبر کنن یه چیز جذاب و شگفت‌انگیز در انتظارشونه و مثلا دیگه وقتی منتظر شیشه شیرشونن، غر نمی‌زنن که پس این شیشه شیر من چی شد؟!
(البته فکر کنم این مفهوم صبر رو توی همون کودکی هم فراموش می‌کنن، چون وقتی بزرگ می‌شن یادشون می‌ره صبر کردن چه شکلیه؟)
خلاصه اینکه دالی بازی رو جدی بگیرید. اگه توی فروشگاه و خیابون یه بچه رو توی کالسکه دیدین که با صورت اخمو نشسته داره به آدم‌ها نگاه می‌کنه، فقط کافیه یه بار باهاش دالی بازی کنید تا یخش آب بشه و بزنه زیر خنده! احتمالاٌ اگه حافظه‌ش هم خوب کار کنه وقتی بزرگ شد می‌گه: هیچ‌وقت اون روزی رو که توی کالسکه نشسته بودم یادم نمی‌ره! اون دالی بازی کل زندگی من رو تغییر داد. هه هه… چی؟ بی‌مزه بود؟ خودمون می‌دونیم.
ولی خودمونیما، اصلاٌ فکرش رو می‌کردین این همه معنا و مفهوم عمیق پشت بازی دالی موشه باشه؟ نه واقعاٌ فکرشو می‌کردین؟
نتایج تحقیقات دانشمندان درباره‌ی دالی بازی
می‌دونستین دانشمندهای زیادی بازی دالی موشه رو روی بچه‌های 6 ، 7 و 8 ماهه آزمایش کردن و مثلاٌ به این نتیجه رسیدن که بچه‌ی هشت ماهه لذت کمتری از دالی بازی می‌بره اما 6ماهه‌ها درجا عاشق این بازی می‌شن؟
یا این که از 8 ماهگی به بعد، بچه دیگه می‌تونه خودش اوضاع رو کنترل کنه و دستشو بذاره روی صورتش و برداره و بخنده و حتی بگه دالی؟ یعنی جوریه که مامان و باباها هرجا می‌رن پز می‌دن و می‌گن بچه‌مون دالی بازی هم بلده! و بعد با همون لحن جذاب و آشنا می‌گن: یه دالی بگو خاله ببینه… که البته بچه تو اون لحظه هاج و واج به همه نگاه می‌کنه و می‌گه: من کجام؟ اینجا کجاست؟ اینا کی‌ان؟ مگه دالی موشه یه بازی نبود؟ چرا الان همه زل زدن به من؟ منتظر چی هستن؟
در این مرحله، پدر و مادر بچه دست بچه رو می‌گیرن، می‌ذارن روی چشمش و با صدای کودکانه می‌گن دالی! که یه دالی بازی نمایشی رو به دیگران نمایش بدن!
خلاصه این که بچه‌ها! پدر و مادرهای ما یه زمانی به خاطر اینکه ما بلد بودیم دالی بازی کنیم بهمون افتخار کردن، دیگه اگه پیشرفت‌های بزرگتری ازمون ببینن چقدر بهمون افتخار می‌کنن؟ مگه نه؟!
Add Comment